Autor: MAGDALENA ŁUBKOWSKA
Kategoria/cykl: poezja
Stron: 46
Wydawca: Książka powstała w ramach projektu "Nagrywaj i drukuj" (Poezja Ma Głos)
Rok wydania: 02.03.2023
Ocena:
Link do zakupu: https://www.facebook.com/magdalena.aalicja
Kategoria/cykl: poezja
Stron: 46
Wydawca: Książka powstała w ramach projektu "Nagrywaj i drukuj" (Poezja Ma Głos)
Rok wydania: 02.03.2023
Ocena:
Link do zakupu: https://www.facebook.com/magdalena.aalicja
Ciemność nie może trwać wiecznie.
Każdy z nas chciałby, aby życie było wspaniałe i pełne barw, bez trosk, lęków i bólu. Byłby to cudowny świat. Ale nic nie może trwać wiecznie. W realnym świecie musi panować równowaga, a w związku z tym musi być czas na radość i smutek.
„potrzebuję
więcej kolorów”
Tomik wierszy Magdaleny Łubkowskiej jest bardzo przemyślany. Mamy ciekawy, lecz smutny wstęp dotyczący samotności oraz oszczerstw w stronę świata i wydarzeń, które dzieją się wokół nas. Podzielony jest na cztery rozdziały, które rozpoczynają się cytatem i zapowiadają, co nastąpi.
Zabiera nas w podróż „z biletem w obie strony”. Zatapiamy się w pięknym śnie, wspomnieniach, marzeniach. We śnie możemy osiągnąć ciszę i spokój, możemy w każdej chwili się schronić lub gdy sen staje się koszmarem możemy się z niego wybudzić i tak bez końca.
„w dobrze znanym nam
schronie
nie zawsze jest
bezpiecznie”.
Jak wiadomo, wszystko ma dwie strony medalu, tę dobrą i tę złą, z tej jednej możemy się wybudzić i wrócić, powtarzać zdarzenie, a w życiu musimy podążać dalej, najlepiej nie oglądając się za siebie, ale nie zawsze jest tak jak byśmy chcieli:
„myśli uciekają
przed zimnem
i przed jutrem
jeszcze
brakuje mi sił”
Autorka w swoich wierszach mówi o bezradności, która „daje się we znaki w każdym czasie i w każdej przestrzeni”, strachu, samotności i tęsknocie, którą „wyszeptam siedem żyć najczarniejszej pod słońcem”.
„Dziewczyna w papierowej sukience” to podróż w głąb siebie, tego, czego się obawiamy, boimy, co nas boli i przeraża, za czym tęsknimy i marzymy, tego, czego nie mamy w zasięgu naszej ręki. Mnóstwo uczuć w tak niewielu słowach.
Środki stylistyczne użyte przez autorkę wzbogaciły i wywołały sporo refleksji we mnie i myślę, że w innych czytelnikach również wywołają. Każdy z nas może znaleźć cząstkę siebie i powoli obudzić się ze snu jak w wierszu „Różowi się świt”.
Jeżeli jeszcze nie macie tego tomiku, to koniecznie go posiądźcie, bo naprawdę warto. Magdalena przepięknie dobiera słowa, które potrafią wzruszyć i poruszyć niejedno serce.
Współpraca z Poezja Ma Głos.
Za egzemplarz, zaufanie, piękną dedykację serdecznie dziękuję autorce Magdalenie Łubkowskiej.
- Czytadło/JagodaBuch
Kopiowanie i rozpowszechnianie powyższych treści na stronie bez wiedzy i zgody autora jest zabronione! Ustawa z dn. 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
Każdy z nas chciałby, aby życie było wspaniałe i pełne barw, bez trosk, lęków i bólu. Byłby to cudowny świat. Ale nic nie może trwać wiecznie. W realnym świecie musi panować równowaga, a w związku z tym musi być czas na radość i smutek.
„potrzebuję
więcej kolorów”
Tomik wierszy Magdaleny Łubkowskiej jest bardzo przemyślany. Mamy ciekawy, lecz smutny wstęp dotyczący samotności oraz oszczerstw w stronę świata i wydarzeń, które dzieją się wokół nas. Podzielony jest na cztery rozdziały, które rozpoczynają się cytatem i zapowiadają, co nastąpi.
Zabiera nas w podróż „z biletem w obie strony”. Zatapiamy się w pięknym śnie, wspomnieniach, marzeniach. We śnie możemy osiągnąć ciszę i spokój, możemy w każdej chwili się schronić lub gdy sen staje się koszmarem możemy się z niego wybudzić i tak bez końca.
„w dobrze znanym nam
schronie
nie zawsze jest
bezpiecznie”.
Jak wiadomo, wszystko ma dwie strony medalu, tę dobrą i tę złą, z tej jednej możemy się wybudzić i wrócić, powtarzać zdarzenie, a w życiu musimy podążać dalej, najlepiej nie oglądając się za siebie, ale nie zawsze jest tak jak byśmy chcieli:
„myśli uciekają
przed zimnem
i przed jutrem
jeszcze
brakuje mi sił”
Autorka w swoich wierszach mówi o bezradności, która „daje się we znaki w każdym czasie i w każdej przestrzeni”, strachu, samotności i tęsknocie, którą „wyszeptam siedem żyć najczarniejszej pod słońcem”.
„Dziewczyna w papierowej sukience” to podróż w głąb siebie, tego, czego się obawiamy, boimy, co nas boli i przeraża, za czym tęsknimy i marzymy, tego, czego nie mamy w zasięgu naszej ręki. Mnóstwo uczuć w tak niewielu słowach.
Środki stylistyczne użyte przez autorkę wzbogaciły i wywołały sporo refleksji we mnie i myślę, że w innych czytelnikach również wywołają. Każdy z nas może znaleźć cząstkę siebie i powoli obudzić się ze snu jak w wierszu „Różowi się świt”.
Jeżeli jeszcze nie macie tego tomiku, to koniecznie go posiądźcie, bo naprawdę warto. Magdalena przepięknie dobiera słowa, które potrafią wzruszyć i poruszyć niejedno serce.
Współpraca z Poezja Ma Głos.
Za egzemplarz, zaufanie, piękną dedykację serdecznie dziękuję autorce Magdalenie Łubkowskiej.
- Czytadło/JagodaBuch
Kopiowanie i rozpowszechnianie powyższych treści na stronie bez wiedzy i zgody autora jest zabronione! Ustawa z dn. 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
