"Dziwne losy Jane Eyre" - to najsłynniejsza powieść Charlotte Brontë. Zaliczana jest do szczytowych osiągnięć literatury wiktoriańskiej. To powieść kultowa, która przenosi nas w czasy szlacheckich dworów, arystokracji, odpowiednich manier i surowego wychowania. Epoka ta była bardzo surowa dla tych, którzy byli niżej urodzeni i bez odpowiedniego wykształcenia. To piękna historia rodzącej się miłości i poszukiwania swojego miejsca. Czytając tę powieść, rozkoszuję się językiem literackim, jego ciepłem i stylem. Akcja toczy się w starych dworach, gdzie surowo przestrzegano etykiety. To historia młodej Jane, która straciła rodziców i trafiła do domu wujka na wychowanie. Panowały tam surowe zasady życia, gdzie nie było dla niej ani miłości, ani ciepła, ani pomocy. Dalej już nie będę pisać co się wydarzyło w życiu Jane, bo z pewnością bym za dużo tu zawarła. Samotność, tęsknota i cierpienie, są zawsze te same i tak samo przeżywane. Nie ma znaczenia w jakiej epoce, w jakich warunkach i w jakim kraju. Bo samotność szczególnie wśród ludzi, tęsknota za zwykłym ciepłem, są takie same, wśród każdego z nas. Każdy z nas ma gdzieś głęboko, ukrytą potrzebę miłości do drugiej osoby. Czy działo się to bardzo dawno temu, czy teraz, odrzucenie miłości pozostawia tę samą lekcję do odrobienia.

Tu chciałabym nadmienić, że parę dni temu skończyłam powieść drugiej z sióstr - Emily Brontë pt. "Wichrowe wzgórza". Opowieść równie piękna i warta przeczytania. Nie ukrywam, że były momenty, gdzie łzy same mi leciały, ale kunszt języka literackiego, nie pozwalał mi przerwać czytania.

Uważam, że każdy kto interesuje się klasykami, powinien tę powieść przeczytać. Pomimo smutnych jej walorów, jest naprawdę piękna i warta poświęconego czasu, mimo prawie 600 stron????. To barwna klasyka klimatu wiktoriańskiej Anglii i jej różnych odcieni życia. Książki sióstr Brontë, z pewnością na długo pozostają w pamięci czytelnika. "Dziwne losy Jane Eyre" i "Wichrowe wzgórza", skradły moje serce i wiem, że kiedyś znów powrócę do nich, aby ponownie je przeczytać. Zachęcam do sięgnięcia literatury klasycznej, bo są to bezprecedensowo literackie perełki.